Het is vrijdagochtend en Mark komt niet gedoucht Auditorium 7 binnen sjokken. Hij kijkt op de klok, 8.43, het college ‘Turbulentie, golven en instabiliteit’ begint zo. “Waar blijven ze toch? Ze zullen de wekker wel weer hebben gesnoozed”. Mark was de vorige avond op stap geweest met zijn studievrienden en ze hadden elkaar bij het indrinken al beloofd om de volgende dag in college te zijn. Mark begint hopeloos Whatsapp berichtjes te sturen: “Waar bende?”, “Komt te laat.”, “College begint.”. Mark voelt zich bedrogen, in de steek gelaten, maar vooral eenzaam. Hij kijkt het college nog 45 minuten aan maar besluit in de pauze om maar weer naar huis te fietsen, alleen.
Mark is een typisch slachtoffer van ‘donderdagavond beloftes’. Bij het indrinken wordt beloofd de volgende dag om 8.45 in de collegebanken te zitten waarna maar één iemand zich hieraan houdt. Elke donderdag bezwijken honderden studenten na 45 minuten gezeik over lineariseren, chaos en errorcorrectie. Eenzaam, alleen. Zij kennen geen gezamenlijk afzien, geen samen creperen, geen lachen om een vriend die kotsend de zaal verlaat.
Stichting De Vergeten Student zet zich in voor deze studenten. Onze missie is om deze studenten het gevoel te geven dat ze erbij horen, dat ze er toe doen, en dat donderdagavond beloftes er zijn om nagekomen te worden. Als wij deze studenten omarmen en écht student laten zijn kunnen ook zij foto’s maken van hun vrienden die op de tafels liggen te slapen. Help studenten zoals Mark, doneer nu.
